Karadeniz’in hırçın sesi Volkan Konak’ın ardından…

Kimisi sessizce çekilir gider, bir sonbahar yaprağı misali… Kimisi ise ardında fırtınalar bırakır; yüreklerde derin izler, hafızalarda silinmez anılar. Ama öyle eksilmeler vardır ki, bir coğrafyanın sesi, bir halkın nefesi olur. İşte Volkan Konak, böyle bir eksilme…

Türkülerinde hüzün kadar umut, yalnızlık kadar dostluk vardı. “Güle Güle” dediğinde, bir vedanın ağırlığını değil, geride kalan güzel anıların sıcaklığını taşırdı. “Ben Seni Sevduğumu” diye haykırdığında ise yalnızca bir aşkı değil, toprağın kokusunu, denizin tuzunu, insanın içli çığlığını anlatırdı. Müziği bir liman gibiydi; sığınılacak, dinlenecek, belki biraz hüzünlenecek ama sonra yeniden yola koyulacaktı.

Onun sesiyle büyüyen nesiller, her şarkısında kendi hikâyesini buldu. “Cerrahpaşa” ile içimize işleyen hüzün, “Göklerde Kartal Gibiyim” ile göğsümüzde çarpan özgürlük, “Dido” ile Karadeniz’in naif sevdaları… Şarkıları yalnızca notalardan ibaret değildi; her biri bir hayat hikâyesiydi.

Anadolu’nun sokak aralarındaki dost muhabbetlerine karışırdı. Her nağmesinde, çay bahçelerindeki kahkahalar, balıkçı teknelerinin hüzünlü ıslıkları yankı bulurdu. Melodileri, Anadolu’nun taş evlerinin duvarlarında yankılanan yaşanmışlıklardı. Hepsi bizden, bizimle ve bizim için söylenmişti.

Volkan Konak, Karadeniz’in yalın gerçekliğini hemşerisinin dilinden dünya sahnesine taşıdı. Şarkılarında kimi zaman bir mizahın ardına saklanmış hüzün, kimi zaman bir isyanın içine gizlenmiş sevda vardı. Trabzon’un dar sokaklarında yankılanan o ses, İstanbul’un beton yığınları arasında da kendine yer buldu. Çünkü anlattığı, yalnızca bir coğrafyanın değil, insanın ta kendisiydi.

Herkesin yüreğine dokunan, dertleri paylaşan, sevinci çoğaltan bir adamdı. Şimdi masada bir sandalye boş… Sesi artık yalnızca plaklarda, kasetlerde ve eski radyo kayıtlarında. Ama nağmeleri, yüreklerimizde sonsuza dek yankılanacak.

Her “Güle Güle” dediğimizde, onun nağmeleri kulaklarımızda çınlayacak. Her Karadeniz türküsü duyduğumuzda, o hırçın ama bir o kadar da içten sesini hatırlayacağız. Çünkü bazı insanlar, şarkılarıyla, sözleriyle ve bıraktıklarıyla hep aramızda kalır. Volkan Konak da onlardan biri…